Wiele mówi się na temat wszelakich różnic kulturowych między ludźmi pochodzenia europejskiego, a tych z krajów anglosaskich. Różnice dotyczą sposobu bycia, podejścia do pracy i życia, jedzenia. Nie inaczej sprawa się ma jeśli chodzi o alkohol i szeroko pojętą kulturę picia. Szczególnie rozbieżne podejścia widać jeśli przyjrzy się piciu whisky pomiędzy owymi kręgami kulturowymi. 🙂 

1. Podejście historyczne.

Szkocja - kolebka whisky, Irlandia jeden z pierwszych krajów, w którym pijano whiskey już od XV wieku. Najstarsze irlandzkie podania głoszą, że whiskey było aqua vitae - wodą życia mająca ozdrawiające właściwości. Spożywanie jej miało wydłużyć życie i uchronić przed chorobami. Z tego powodu Szkoci i Irlandczycy z chęcią raczyli się bursztynowym napojem nie rozcięczanym niczym więcej. Pierwsze destylaty whisky powstawały w klasztorach, gdzie mnisi czuwali nad dojrzewaniem napitku.

W USA whiskey znalazła się dzięki emigrantom ze Szkocji i Irlandii zasiedlających Stany Zjednoczone. Już w XVIII i XIX wieku na terenach Ameryki whiskey była pita przez ludność napływającą z Europy. Do czasów prohibicji (a wtedy na czarnym rynku i aptekach) whiskey stawało się coraz popularniejsze Amerykanie lubią rozcieńczać alkohol odrobiną wody z dodatkiem lodu.

W Europie trunek stosunkowo nie dawno zaczął pojawiać się na salonach, z każdym rokiem znajduje się coraz więcej pasjonatów i koneserów whisky.

Whisky na starym kontynencie zaistniała dzięki kapryśnej matce naturze w XIX wieku. W owym czasie winnice na terenach Europy zaatakowane zostały przez mszycę amerykańską - filokserę, która zniszczyła większość winnic i terenów uprawnych kontynentu. Produkcja wina spadła drastycznie a producenci whisky na terenach Szkocji zwęszyli interes zaczynając sprowadzać szkocką w znacznie większych ilościach. W dalszym ciągu na whisky była raczej produktem na który pozwolić sobie mogli ludzie o większym statusie społecznym. Z upływem czasu bursztynowy trunek stawał się szerzej znany, lecz dalej uważany za alkohol przeznaczony w większym stopniu do spożywania podczas wyjątkowych uroczystości i okazji, niż na przykład przy objedzie.

2. Kultura picia

W krajach anglosaskich kultura picia whisky jest często związana z tradycją i rytuałem. W Szkocji istnieją specjalne szkła oraz kieliszki do degustacji whisky, a proces degustacji jest niczym tradycyjny rytuał. W Szkocji i Irlandii często pije się w pubach delektując się ze znajomymi.

W USA wiele miejsc oferuje whiskey na lodzie, ale równie popularne są drinki z dodatkami różnej maści (najpopularniejszym drinkiem jest whisky sour) kolorowymi sokami i syropami. Whiskey przeniknęło do kultury amerykańskiej czego dowodem są liczne nawiązania w popkulturze i muzyce - szczególnie country.

W Europie picie whisky jest zróżnicowane w zależności od kraju. Rzadko spotykane jest picie whisky w wymyślnych drinkach, częściej w towarzystwie coli bądź lodu. Francuzi najczęściej preferują picie whisky do obiadów, podchodzą do degustacji trunku z luzem. Inaczej jest w  Niemczech, gdzie degustacje whisky są częścią oficjalnych spotkań. Niemcy chętnie popijają brązowy trunek wieczorami w domach przy kominkach. Polacy dopiero wkraczają w grono krajów, które lubią degustować whisky. Najczęściej spotykanym sposobem picia tego trunku jest whisky z dodatkiem coli, smakosze decydują się na czysty trunek.

Każdy kraj ma inny sposób w jaki cieszy się whisky, podejście do tego alkoholu zależy w dużej mierze od historii samego kraju jak i czasu w którym whisky zaczęło być tam popularne. Interesujące jest przyglądanie się na żywo kulturom picia różnych narodowości w ich ojczyznach, czzy nawet klubach i pubach.

Bye ~ Briella